Gouden verhalen
en verbintenissen

Betty en Yoka zijn al vriendinnen sinds hun werkzame jaren aan de TU Delft, en omdat Yoka altijd van alles en nog wat organiseert, helpt Betty haar geregeld een handje mee. Daardoor weet ze als geen ander hoeveel Yoka voor andere mensen betekent.

“Als er iemand recht op zo’n steen heeft, dan is het mijn oma Lies Garos wel. Want zij is echt op heel veel manieren met Delft verbonden, onder meer als waterpolovrouw van het allereerste uur.”

Eind jaren ’90 vertrok Saskia van der Linden naar Oxford. Daar ontmoette ze Helen, en via Helen Mike. Die twee wonen inmiddels al lang weer in hun moederland Australië, en Saskia in Nederland – met speciale dank aan Mike.

“Als ik Sjaak in een paar woorden moet karakteriseren, dan zeg ik: boordevol trouw en commitment. Kan natuurlijk ook niet anders als je 48 jaar bij dezelfde werkgever blijft. Sjaak heeft zich altijd – als ambtenaar van de gemeente – heel sterk verbonden gevoeld met Delft.”

“Mijn vader was als timmerman een van de weinigen die toegang had tot de grafkelders van de Oranjes, rond de laatste drie bijzettingen in de nieuwe kerk. Voor een koningsgezinde Delvenaar als hijs absolute hoogtepunten, iets waar hij apetrots op is. En ik ben op mijn beurt net zo trots op hem!”

“Lucie heeft zo veel betekend voor onze stad. Ze wil mensen echt helpen. Met haar vriendelijkheid opent ze deuren. Ze verbindt mensen met elkaar en met goede ideeën. Bijna iedereen heeft wel iets van haar meegekregen, misschien zonder dat ze zich daar bewust van zijn.”

In 2004 trouwde Renée Heetland met Ton van de Nieuwenhuijzen. Een sociaal dier, alom geliefd: dat lees je wel af aan al die blijken van medeleven die het paar krijgt sinds Ton ongeneeslijk ziek is. Naast al het verdriet is er dan ook heel veel troost, liefde en geluk, vertelt Renée.

“De buurt rond de plek waar nu de Maria van Jessekerk staat, is sinds de reformatie bekend als de Papenhoek: voornamelijk bewoond door katholieken. En dan heten wij ook nog eens Paap! Een gouden klinker met de initialen PAAP is dan ook een historische must, als eerbetoon aan alle Papen en Paapjes!”

“Een tijdje geleden las ik iets over het project ‘Delft is goud, jij bent goud’, en toen overwoog ik meteen: ik laat Freds naam vereeuwigen in het straatbeeld van Delft! Je mag immers maximaal vier initialen op de klinker laten graveren, nou: FRED dus! Maar ik maakte er niet direct werk van…”

“In 2012 hebben zich bij mijn moeder de eerste verschijnselen van de ziekte van Parkinson geopenbaard. Inmiddels is ze voor haar functioneren volledig afhankelijk van medicatie, en zet ze zich met tomeloze energie in om aandacht te vragen voor de problemen waar Parkinsonpatiënten mee te maken hebben.”

“Jaber is van mijn leeftijd en kwam zo´n twee jaar geleden van Syrië naar Nederland. We spraken af op een terrasje, en het klikte. Ik wist meteen: dit is geen maatje of buddy – nee, dit wordt gewoon een vriend!” [addtoany buttons=”email,facebook,twitter,linkedin,whatsapp”]

“”Onze oma is vier jaar geleden naar Delft verhuisd, vlakbij de Albert Heijn en onze school, we kunnen er altijd heel makkelijk langs gaan – Elian maakt daar z’n huiswerk, dan kan hij zich beter concentreren…” [addtoany buttons=”email,facebook,twitter,linkedin,whatsapp”]